Drogi Pamiętniczku...

Chciałam podziękować Ci za ten rok. Był wspaniały. Przełomowy. Stało się tyle dobrych rzeczy, że niezmiennie, codziennie, wieczorem przed snem, powtarzam sobie: "Jaka ja jestem szczęśliwa, dziękuję."

Chyba musiałam się przez to zaprogramować na szczęście, bo nawet, gdy zdarzają się gorsze dni, to są  one jak wzburzona powierzchnia wody, która jednak tam w głębi pozostaje niezmącona, swoja, stała. Trudno mi o tym pisać, bez patosu.

W słoiczku mojego szczęścia, główne kamienie to:

1. MOJA RODZINA

Mój małż, z którym rośniemy wspólnie, redefiniujemy nasz związek, kłócimy się i wracamy do siebie. Małż, który toleruje moje fochy i drobne histerie pt.: "Oddalamy się od siebie!!!" po których następuje przyciąganie, a potem naturalne oddalanie się od siebie i znów przyciąganie....

Mój dzieć, na którego patrzę i nie dowierzam, że JEST.

Dzieć, przez którego oczy mi się pocą zupełnie bez powodu. Bo tak dużo już pamięta, szybko się uczy, jest ciekawski i radosny. Tańczy, śpiewa i gimnastykuje się :) Domaga się przytulasków i całusków. A w nocy leży w łóżku między rodzicami, z rozpostartymi ramionkami w literkę T, trzymając obie łapki w naszych włosach. Kontrola być musi!

Moi rodzice, którzy sobie żyją powolutku. Człapu, człapu, szuru buru, kuchnia, jadalnia, sypialnia. Babcia i dziadek, którym wnuk dodaje sił i rozpromienia ich buzie. Cudnie jest to obserwować i łapać, łapać, do koszyczka pamięci.

2. MOI PRZYJACIELE

Są.

Swoboda kontaktu, szczerość, świadomość, że można mówić o rzeczach trudnych otwarcie, że można powiedzieć, za co kocha się drugą osobę, ale również powiedzieć bez stresu, co nas w sobie nawzajem wkurza - priceless!  Jestem uzależniona! Bez nich więdnę.

3. MOJA PRACA

W tym roku nadejście dużego ZUSu i niemalejące wydatki spowodowały, że ruszyłam dupkę i zabrałam się za robotę. Jeeeeezu, jak dobrze jest pracować na własny rachunek, ustalać własne standardy działania, dobierać sobie ludzi do pracy. Ciągle mam wrażenie, że bawię się w biznes, a nie pracuję (co nie znaczy, że nie jestem zapracowana i nie stresuję się).

Przede mną jeszcze długa droga do stałych i przyzwoitych zarobków, ale póki co, tylko jeden miesiąc byłam na minusie, więc jest okiej!

Mniejsze kamyczki w słoiczku to:

4. JOGA i moja grupa ćwicząca. Fajna banda ludzi w różnym wieku.

5. PIESIO. Stały element rodzinnego krajobrazu. Nieco zdetronizowany przez Koszałka, ale zawsze wierny.

6. NIANIA, dzięki której mogę swobodnie planować swoje dni.

A te malusieńkie kamyki to:

poranki z dzieciem, owsianka/jaglanka na śniadanie, wieczorne kąpiele z książką, gotowanie obiadów, pieczenie ciast na spotkania z babkami, rozmowy telefoniczne z przyjaciółmi, jazda samochodem, kawa, kawa, kawa, mój smartfon :), droga do rodziców, spacery w lesie z piesiem i bejbisiem, moment zasypiania każdego wieczora, przytulanie się do Małża na pierwszym schodku, spotkania, spotkania, spotkania, praca przy muzyce, patrzenie w niebo i głębokie oddechy.


Przepoczwarzyłam się. Zintegrowałam. Długa to była droga. I choć fortuna kołem się toczy, to mam nadzieję, że jeśli / gdy zechce znów odwrócić mój los, to będę miała na tyle w sobie nagromadzonej siły i wdzięczności, że nie zapomnę o moich głównych kamykach - źródle mojej siły.

A skąd się czerpie Wasza moc kobieca? :)

Tymczasem - życzę Wam wspaniałego, Nowego  Roku! Bądźcie dla siebie dobre :)